Een lichaam wordt ziek als de balans tussen opname en uitscheiding verstoord wordt, waardoor het “terrein” vervuilt. Het bepalen van de vervuiling en het behandelen door een ander voedingspatroon en uitscheiding bevorderende middelen, ondersteund door voedingssupplementen, heet terreingeneeskunde. Hierbij wordt ziekte fundamenteel aangepakt, i.t.t. de gebruikelijke methode van symptoombestrijding, waarbij ziekteverschijnselen worden onderdrukt en andere afwijkingen ontstaan. Om de toestand van het terrein te bepalen wordt gebruik gemaakt van levend-bloed analyse, BETA-Vincent test en ET. (zie: onderzoeken). De reguliere geneeskunde wordt hierbij niet ontkend, maar geïntegreerd in deze systeem-biologische benadering.